Vandaag zijn de CPB cijfers bekend gemaakt met de laatste verwachtingen voor 2009 en 2010. Vorige week mochten we vernemen dat we eigenlijk al sinds april 2008 in recessie verkeren.
Ik vraag me af wat je als ondernemer eigenlijk met dat soort getallen doet: het zorgt er in elk geval voor dat ik een hekel aan boekhouders krijg. Die vertellen alleen wat al lang en breed achter de rug is. Je kunt er iets van leren, dat wel. Maar veel ermee beginnen kun je niet.
CBS is net het dagelijkse verkeersbericht dat meld waar op dat moment de files staan. En natuurlijk: die worden langer omdat er steeds automobilisten zijn die het te laat in de gaten hebben en boven op hun voorganger knallen.
Het lijkt wel een beetje op de financiele crisis: er is vanaf pakweg 2004 een schuldenprobleem in Amerika en er onstaat een file van economische stagnatie. Nu, bijna een jaar later, wordt de file met problemen langer omdat hardrijdende ondernemers (en overheden!!) te laat in de gaten hebben wat er gebeurd is.
Er zijn geen ernstige rampen, er is geen oorlog. De olieprijs is geland. Alternatieve energie en een beter klimaat staan eigenlijk bij iedereen hoger op de agenda .
Ik heb het gevoel dat de oorzaak van de file wel zo'n beetje opgeruimd is. En dat het economische verkeer gewoon zijn weg moet hervatten.

En het lijkt erop dat dat gebeurt als ik naar de filemeldingen van dinsdag 17 februari 2009 kijk: gewoon weer lekker veel.

Het succes kan bijna niemand ontgaan. Het succes van een bank die geen eigenaren kent, alleen leden. Een coperatie. Een vereniging. Waar voorzichtigheid voor andermans bezittingen leidend is. Ook heeft ook daar de hebzucht (of domheid) soms toegeslagen: denk aan het beleggingsavontuur van een paar jaar geleden.

Misschien is er in deze tijden van herorientatie ook ruimte om het begrip cooperatie, vereniging, ook economisch meer op de kaart te zetten.
En niet alleen voor banken.
Ook voor energie, voor huurwoningen, voor openbaar vervoer, voor zorg.
Eigenlijk voor alle dingen die geen concurrentie nodig hebben, maar de zorg en steun van alle belanghebbenden. Soms als klant, soms als bestuurder, soms als medewerker.

Eigenlijk kan het ook niet goedgaan als dergelijke kerntaken in een maatschappij in handen komen van een enkele man/vrouw of groep mensen die dat alleen doen om er beter van te worden.

Uiteindelijk heeft de Russische oligarch die een superjacht heeft laten bouwen in Nederland het geld gewoon gestolen van u en mij. Via de gas- en olierekening van honderden miljoenen mensen.
Het is hem gegund. Maar een beetje dom van ons is het wel.

Met het lengen der dagen, en een beurkoers die in elk geval niet verder in elkaar stort, sta ik op het kruispunt van een gedenkwaardige beslissing.
Aanvankelijk wilde ik deze week de introductiepagina van deze week herschrijven en wat meer aandacht geven aan people management. Tenslotte: mensen zijn en blijven de echte kracht van iedere ondernemer ook al weten veel bedrijven vandaag de dag niet hoe snel ze er vanaf moeten komen.
Tot ik dit weekend iemand sprak die aandelen TomTom had gekocht en daarbij opties had geschreven tegen ongeveer dezelfde koers. Na afloop van de opties had hij een rendement van 34% gerealiseerd.
Hoewel we best wel in zwaar weer verkeren: misschien wordt het toch tijd om nog iets mee te pikken van de lage prijzen op de beurzen op dit moment?

Vandaag is bekend geworden dat Obama de belastingen wil verlagen om de consumptie weer wat op te krikken. Buiten de psychologische kant ervan (bange mensen sparen eerder dan dat ze gaan kopen) vrees ik dat het alleen leidt tot een verder oplopend tekort in het huishoudboekje van de Amerikaanse samenleving.
De vraag wordt dan natuurlijk wie dat dan weer moet betalen.
Gelukkig is het bedrag niet erg groot: 375.000.000.000 dollar, ofwel 1.000 per Amerikaanse staatsburger.
Maar vermoedelijk moeten we er rekening mee houden dat als gevolg van de globalisering deze rekening uiteindelijk ook op het bordje van de globe terechtkomt. Zoals met de hypotheekschulden en -crisis c.a. al eerder is gebeurd.

Bijna afgelopen, dit mooie jaar. Iets warmer dan gemiddeld maar nog niet het warmste. Een jaar waarin de regering € 80,= per Nederlander uittrekt om de spaarders van Ice niet in de gordijnen te jagen. Per Nederlander pakweg € 950,= euro uitgeeft om onze ABN AMRO Bank weer terug te kopen van onze zuiderburen. Een jaar waarin we, volgens Bos, voor pakweg € 23.000,= (per Nederlander!) garant mogen staan om instorting van het banksysteem te voorkomen.
Omdat er een gebrek aan vertrouwen is ontstaan.
Omdat mensen geld hebben geleend dat ze niet terug kunnen betalen, maar vooral omdat die leningen zo zijn geadministreerd dat niemand echt weet welke risico's erachter zitten.
Maar dat is allemaal verlies op papier. De echte economische crisis tekent zich nu af: dat doet u zelf. U koopt niet zoals gewoonlijk een auto, een boot, een huis. Dus worden mensen ontslagen die ook niet meer kopen bij ondermeer uw werkgever. Waardoor u ook niet meer koopt omdat u wellicht uw baan verliest.
2008 is voorbij. Over en uit. De ommekeer komt wel. In 2009, in 2010 of nog later. Maar vooral als u weer accepteert dat er eigenlijk niet zoveel veranderd is en weer tot de orde van de dag overgaat. En niet  alleen u: de massa moet dat echt vinden. Een echt dilemma. Als u alleen begint loopt u nog kans minder crisisbestendig te worden.
We wensen u een voorspoedig, hoopvol, maar vooral gezond 2009 toe!

In Elseviers weekblad 51/52 staat een artikel over deze politiek denker. Zonder het artikel over te schrijven is het verrassend hoe hij de ontwikkelingen in de wereld, en met name de globalisering, ziet als een middel voor de armsten in deze wereld om een beter leven te krijgen. En dan is het extra wrang als je vaststelt dat de rijke westerse economieen door middel van importheffingen in feite volledig nodeloos de discutabele ontwikkelingshulp in stand houden. En voorkomen dat de boeren uit arme landen een faire prijs voor hun producten krijgen. En dat de westerse consumenten daardoor meer betalen dan nodig.
Een mooie vicieuze cirkel: maar hopen dat minister Koenders nog eens in gesprek komt met de heer Kishore Mahbubani.

Bernard Madoff heeft zijn zaakjes goed voor elkaar. Moet een klant van Denker zijn uiterste best doen om een lening van € 100.000 voor zijn bedrijf te krijgen (hij moet wel alle facturen en bewijzen van de aankoop overleggen), plus een gelijk bedrag aan zekerheden reserveren, in de wereld van het grote geld is "ons kent ons" voldoende om het ene miljoenen bedrag te ontvangen na het andere. Zelfs van bijvoorbeeld Fortis die naar het lijkt ook een miljardje heeft bijgedragen. $ 1.000.000.000 dus. Tienduizend tonnetjes. De bewoners van deze wereld mogen hopen dat er een controlesysteem komt op heel veel van wat de bestbetaalde managers van de grote ondernemingen allemaal uithalen. Al is uitvreten beter op zijn plaats.

De rente op staatsleningen blijft dalen. De hypotheekrente houdt stand. De olieprijs daalt snel. De prijzen aan de pompen volgen lngzamer. Een methode om spek te krijgen op de ruggen van banken en oliemaatschappijen? Voorraden? Vreemde constatering waar ik graag uw reactie op zou lezen.