Cooperatief denken

Het succes kan bijna niemand ontgaan. Het succes van een bank die geen eigenaren kent, alleen leden. Een coperatie. Een vereniging. Waar voorzichtigheid voor andermans bezittingen leidend is. Ook heeft ook daar de hebzucht (of domheid) soms toegeslagen: denk aan het beleggingsavontuur van een paar jaar geleden.

Misschien is er in deze tijden van herorientatie ook ruimte om het begrip cooperatie, vereniging, ook economisch meer op de kaart te zetten.
En niet alleen voor banken.
Ook voor energie, voor huurwoningen, voor openbaar vervoer, voor zorg.
Eigenlijk voor alle dingen die geen concurrentie nodig hebben, maar de zorg en steun van alle belanghebbenden. Soms als klant, soms als bestuurder, soms als medewerker.

Eigenlijk kan het ook niet goedgaan als dergelijke kerntaken in een maatschappij in handen komen van een enkele man/vrouw of groep mensen die dat alleen doen om er beter van te worden.

Uiteindelijk heeft de Russische oligarch die een superjacht heeft laten bouwen in Nederland het geld gewoon gestolen van u en mij. Via de gas- en olierekening van honderden miljoenen mensen.
Het is hem gegund. Maar een beetje dom van ons is het wel.