De titel alleen al is dubieus: zijn we immers niet zelf de overheid?
Hoewel via een systeem dat de burgers de verantwoordelijkheid afschuiven naar politici door één keer per 4 jaar te stemmen is het in de kern nog steeds zo dat de burgers de ambtenaren en politici betalen om bepaalde taken ten behoeve van ons, de burgers, uit te voeren.
Dus eigenlijk zou de titel moeten luiden: de (on)betrouwbaarheid van de burgers.
Het artikel heeft echter deze titel meegekregen omdat u zowel als ondernemer of als belastingbetalende burger altijd rekening moet houden met koerswijzigingen.
Een klein voorbeeld moge zijn de manier waarop tegen de lijfrenteaftrek wordt aangekeken: aanvankelijk een eenvoudige constructie waarbij redelijk willekeurige bedragen aftrekbaar waren van het inkomen, omdat de uitkering te zijner tijd belast zou worden.
Tot wat handige belastingadviseurs ontdekten dat via België een soort blijvende belastingvrijstelling te regelen viel.
En de tonnen daarheen geboekt werden.
Die ontdekking markeerde het begin van een stapsgewijze afbouw van het systeem van lijfrenten, van een systeem om in je eigen oudedagsvoorziening te voorzien naar een systeem dat nog maar een schimmig restant is van wat het eens was.
En markeerde ook de onbetrouwbaarheid van de overheid, als wetgever, als baken om daar je koers op vast te zetten.
De belastingbetaler anno 2012 is genoodzaakt om natuurlijk ook naar de wetgeving te kijken. Vergeleken met een rivierenlandschap noemen we die wetgeving maar de winterdijken.
Maar veilig varen kunnen je alleen binnen de bakens, de ethiek, de leer van en het gevoel voor goed en kwaad. En dan nog met een zekere marge. En er ligt een vaak grote afstand tussen de winterdijk en het groene of rode baken!
In uw belastingplanning zult u dus van die bakens moeten uitgaan en niet alleen van de winterdijken van de wetgeving. Uw gevoel voor ethiek en wat goed en slecht is zal dus een medebepalend element zijn om te bepalen tot hoever u de grenzen van de fiscaliteit opzoekt.
Maar u moet niet verbaasd zijn als u binnen de kaders van de wet op grond van "fraus legis" alsnog aan de grond loopt. Daarnaast levert het fiskaal ethisch handelen ook een gemoedsrust op: en dat heeft een onschatbare waarde voor wie daar gevoelig voor is.
Hoewel via een systeem dat de burgers de verantwoordelijkheid afschuiven naar politici door één keer per 4 jaar te stemmen is het in de kern nog steeds zo dat de burgers de ambtenaren en politici betalen om bepaalde taken ten behoeve van ons, de burgers, uit te voeren.
Dus eigenlijk zou de titel moeten luiden: de (on)betrouwbaarheid van de burgers.
Het artikel heeft echter deze titel meegekregen omdat u zowel als ondernemer of als belastingbetalende burger altijd rekening moet houden met koerswijzigingen.
Een klein voorbeeld moge zijn de manier waarop tegen de lijfrenteaftrek wordt aangekeken: aanvankelijk een eenvoudige constructie waarbij redelijk willekeurige bedragen aftrekbaar waren van het inkomen, omdat de uitkering te zijner tijd belast zou worden.
Tot wat handige belastingadviseurs ontdekten dat via België een soort blijvende belastingvrijstelling te regelen viel.
En de tonnen daarheen geboekt werden.
Die ontdekking markeerde het begin van een stapsgewijze afbouw van het systeem van lijfrenten, van een systeem om in je eigen oudedagsvoorziening te voorzien naar een systeem dat nog maar een schimmig restant is van wat het eens was.
En markeerde ook de onbetrouwbaarheid van de overheid, als wetgever, als baken om daar je koers op vast te zetten.
De belastingbetaler anno 2012 is genoodzaakt om natuurlijk ook naar de wetgeving te kijken. Vergeleken met een rivierenlandschap noemen we die wetgeving maar de winterdijken.
Maar veilig varen kunnen je alleen binnen de bakens, de ethiek, de leer van en het gevoel voor goed en kwaad. En dan nog met een zekere marge. En er ligt een vaak grote afstand tussen de winterdijk en het groene of rode baken!
In uw belastingplanning zult u dus van die bakens moeten uitgaan en niet alleen van de winterdijken van de wetgeving. Uw gevoel voor ethiek en wat goed en slecht is zal dus een medebepalend element zijn om te bepalen tot hoever u de grenzen van de fiscaliteit opzoekt.
Maar u moet niet verbaasd zijn als u binnen de kaders van de wet op grond van "fraus legis" alsnog aan de grond loopt. Daarnaast levert het fiskaal ethisch handelen ook een gemoedsrust op: en dat heeft een onschatbare waarde voor wie daar gevoelig voor is.
RSS-feed