Nu de financiele wereld onder de schuldencrisis ineen dreigt te storten brengt mij het fenomeen schuld weer even terug bij de vraag: wat is schuld eigenlijk.
Een schuld is een geleend bedrag waarover je rente betaald. Dus al tientallen jaren is het zo dat veel mensen een auto kopen van geleend geld, en een huis kopen van geleend geld. Of een bank op afbetaling aanschaffen bij bedrijven als Otto en Wehkamp. Daarvoor betalen de mensen een rentevergoeding varierend van een goede 4% voor een hypotheek, via pakweg 9% voor een auto tot 18% voor huurkoopconstructies.
Dat weet een consument, en houd daar rekening mee bij het besteden van zijn inkomen.
Dat Griekenland, wat het best te vergelijken is met een bijstandsgezin waarvan de leden meer uitgeven dan er binnen komt, problemen krijgt is nog voor te stellen. Niet vanwege de omvang van de schuld die nauwelijks 2% bedraagt van wat er in Europa gebeurt, maar domweg vanwege het gebrek aan vertrouwen dat de Griekse bevolking de tering naar de nering zet, en de uitgaven aanpast aan de inkomsten.
Maar dat sinds 9 november er een soort zwarte pieten begint over Italië gaat mij toch iets te ver. En krijg ik het idee dat (rijke) beleggers en instituten dit spelletje spelen om hun rendement op geld (dat bijvoorbeeld in Nederland nu ruim 2% bedraagt, en dus minder dan de inflatie) wat op te hemelen.
De schuld van Italië bedraagt € 1.900.000.000.000,= of 119% van het jaarinkomen. Laten we zeggen ruim een jaar inkomen.
En dan leven we in Nederland, een land waar hypotheken worden afgesloten tot 4x het inkomen, auto's gekocht worden waarbij leningen worden aangegaan van 1 volledige jaarinkomen, over een crisis.
Geld lenen is een manier om te beschikken over activa waar je plezier van hebt danwel waarmee je je brood verdient. Het is aan de schuldenaars te bepalen of je de lasten (rente en aflossing) kunt betalen, en wat je daarvoor aan andere dingen wilt en kunt laten zitten voor een ander moment.
Maar in Europa lijkt koning onbenul de regie te voeren. Ik hoop dat, voordat zaken onherstelbaar stuklopen, mensen (de zogenaamde deskundigen) tot het inzicht komen dat een lening een bedrijfsonderdeel is, een manier om een gezin of bedrijf te runnen.
Italië heeft veel rijke ondernemers en organisaties, die het grootste deel van de staatsschuld (gecreeerd door de eigen Italiaanse overheid) makkelijk kunnen betalen, maar nu ook een graantje meepikken van de gestegen rentes. Alleen al daarom zou ik me niet erg druk maken om Italië.
Maar nu bij DWWD gesproken wordt over "geldpersen aanzetten",""7% is de grens","de euro stort in" begin ik me in alle gemoede af te vragen of we ons gek moeten laten maken door bankiers en politici die één diing duidelijk maken: ze hebben iedere grip op en controle over de reeele economie volkomen verloren.
Een schuld is een geleend bedrag waarover je rente betaald. Dus al tientallen jaren is het zo dat veel mensen een auto kopen van geleend geld, en een huis kopen van geleend geld. Of een bank op afbetaling aanschaffen bij bedrijven als Otto en Wehkamp. Daarvoor betalen de mensen een rentevergoeding varierend van een goede 4% voor een hypotheek, via pakweg 9% voor een auto tot 18% voor huurkoopconstructies.
Dat weet een consument, en houd daar rekening mee bij het besteden van zijn inkomen.
Dat Griekenland, wat het best te vergelijken is met een bijstandsgezin waarvan de leden meer uitgeven dan er binnen komt, problemen krijgt is nog voor te stellen. Niet vanwege de omvang van de schuld die nauwelijks 2% bedraagt van wat er in Europa gebeurt, maar domweg vanwege het gebrek aan vertrouwen dat de Griekse bevolking de tering naar de nering zet, en de uitgaven aanpast aan de inkomsten.
Maar dat sinds 9 november er een soort zwarte pieten begint over Italië gaat mij toch iets te ver. En krijg ik het idee dat (rijke) beleggers en instituten dit spelletje spelen om hun rendement op geld (dat bijvoorbeeld in Nederland nu ruim 2% bedraagt, en dus minder dan de inflatie) wat op te hemelen.
De schuld van Italië bedraagt € 1.900.000.000.000,= of 119% van het jaarinkomen. Laten we zeggen ruim een jaar inkomen.
En dan leven we in Nederland, een land waar hypotheken worden afgesloten tot 4x het inkomen, auto's gekocht worden waarbij leningen worden aangegaan van 1 volledige jaarinkomen, over een crisis.
Geld lenen is een manier om te beschikken over activa waar je plezier van hebt danwel waarmee je je brood verdient. Het is aan de schuldenaars te bepalen of je de lasten (rente en aflossing) kunt betalen, en wat je daarvoor aan andere dingen wilt en kunt laten zitten voor een ander moment.
Maar in Europa lijkt koning onbenul de regie te voeren. Ik hoop dat, voordat zaken onherstelbaar stuklopen, mensen (de zogenaamde deskundigen) tot het inzicht komen dat een lening een bedrijfsonderdeel is, een manier om een gezin of bedrijf te runnen.
Italië heeft veel rijke ondernemers en organisaties, die het grootste deel van de staatsschuld (gecreeerd door de eigen Italiaanse overheid) makkelijk kunnen betalen, maar nu ook een graantje meepikken van de gestegen rentes. Alleen al daarom zou ik me niet erg druk maken om Italië.
Maar nu bij DWWD gesproken wordt over "geldpersen aanzetten",""7% is de grens","de euro stort in" begin ik me in alle gemoede af te vragen of we ons gek moeten laten maken door bankiers en politici die één diing duidelijk maken: ze hebben iedere grip op en controle over de reeele economie volkomen verloren.
RSS-feed